„Nieść chętną pomoc bliźnim” — tak brzmi fragment roty Przyrzeczenia Harcerskiego, który oznacza szczery zamiar działania na rzecz innych ludzi i służenia im wsparciem w każdej sytuacji. Służba, oprócz bezinteresownej pomocy, to też towarzyszenie drugiemu człowiekowi. Harcerze z 14 Drużyny Wędrowniczej „Monoceros” pokazują, że spotkania z seniorami, wsparcie w codziennych sprawach, rozmowy i obecność, a także działania w mediach społecznościowych potrafią przerodzić się w działanie, które odmienia życie. Ich działania to historia o empatii, odpowiedzialności i sile wspólnoty, która daje nadzieję, że nikt nie powinien być sam.
Inspiracja do służby – spotkanie, które zmieniło wszystko
Historia drużyny zaczęła się od spotkania niezwykłej kobiety – pani Haliny, założycielki stowarzyszenia „Jedni drugim”, wspierającego samotnych seniorów w mieście. To właśnie ona opowiedziała harcerzom o problemach, z jakimi zmagają się osoby starsze.
Jak mówią sami wędrownicy — zrozumieliśmy, jak trudne potrafi być życie w odosobnieniu i jak bardzo brakuje seniorom kontaktu z drugim człowiekiem — czasami potrzeba im nie tylko zakupów czy pomocy w codziennych czynnościach, ale po prostu rozmowy i obecności drugiego człowieka.
Połączenie potrzeby służby z realizacją wyzwania Odznaki Skautów Świata sprawiło, że ich działania nabrały jeszcze większego sensu i stały się dobrze zaplanowanym projektem. Celem takiej odznaki jest zainspirowanie młodych do tego, aby zastanowili się nad problemami świata i spróbowali rozwiązywać je w swoim środowisku lokalnym, podejmując działania na ich rzecz. To wyróżnienie przyznawane jest aktywnym społecznie wędrownikom i przyznawane jest przez WOSM (Światową Organizację Ruchu Skautowego). Odznaka wymaga od zdobywających ją zaangażowania, by uczynić środowiska lokalne lepszymi miejscami.
Pierwsze kroki w wolontariacie
Na początku harcerze spotkali się z podopiecznymi stowarzyszenia, aby poznać ich potrzeby. Następnie podzielili się na pary i zostali przypisani do konkretnych seniorów. Niektórzy potrzebowali wsparcia w prostych, codziennych czynnościach – zrobieniu zakupów czy posprzątaniu mieszkania. Dla innych najcenniejsza była rozmowa, wspólny spacer czy obecność.
Z czasem drużyna rozszerzyła swoje działania – zaczęli prowadzić media społecznościowe stowarzyszenia „Jedni drugim”, aby uświadamiać mieszkańców miasta, jak poważnym problemem jest samotność seniorów.
Zaskoczenie i refleksja – skala samotności
Największym zaskoczeniem dla harcerzy była ogromna skala samotności wśród osób starszych. Dopiero osobiste spotkania pokazały im, jak trudne potrafi być życie bez bliskich i jak bardzo seniorzy tęsknią za zwykłym kontaktem z drugim człowiekiem.
Dopiero podczas wizyt zrozumieliśmy, jak ciężko jest żyć w odosobnieniu – podkreślają. W trakcie swojej służby członkowie 14 DW „Monoceros” przeżyli wiele pięknych chwil. Szczególnie zapamiętali słowa jednej z seniorek, która wyznała, że tęskniła za nimi. To właśnie takie momenty pokazują, że czasem wystarczy po prostu być obok, aby odmienić czyjeś życie.
fot. 14 DW „Monoceros”
Umiejętności, które zostają na zawsze
Dzięki wolontariatowi harcerze nie tylko pomagali, ale też sami się rozwijali. Nauczyli się współpracy, uważnego słuchania i dostrzegania potrzeb oraz budowania relacji międzypokoleniowych. Spotkania pozwoliły im lepiej zrozumieć, jak działają organizacje wspierające potrzebujących. Jak podkreślają, zdobyte doświadczenie ma odzwierciedlenie nie tylko w harcerstwie, ale również w codziennym życiu.
Wpływ na lokalną społeczność
Działania wędrowników z 14 Drużyny Wędrowniczej „Monoceros” sprawiły, że wielu seniorów poczuło się bezpieczniej i bardziej zaopiekowanych. Drużyna planuje również kampanię społeczną w Internecie, aby uświadamiać mieszkańców miasta, jak wielkim wyzwaniem dla osób starszych jest samotność. Członkowie drużyny zgodnie podkreślają, że największą nagrodą za ich pracę jest uśmiech osób, którym pomagają.
Czasem są to proste słowa: „Dziękuję”, a czasem te najcięższe, które zapadają w pamięć na zawsze – jak „Dzięki Wam znowu chce mi się żyć”. To właśnie te chwile motywują nas do dalszej służby.
fot. 14 DW „Monoceros”
Rada dla młodych – odważcie się spróbować
Harcerze zachęcają innych młodych ludzi, by nie bali się angażować społecznie.
Odważcie się spróbować! Jak mówi wędrownicza dewiza – „wyjdź w świat”, znajdźcie problem, który was porusza, i spróbujcie wspólnymi siłami go rozwiązać. Najtrudniejszy jest pierwszy krok – zrozumienie, dlaczego i po co chcecie podjąć się działania. Pamiętajcie, że służba powinna wypływać z waszej własnej woli i być zgodna z tym, co czujecie. Jeśli robicie coś tylko dlatego, że musicie, albo ktoś was do tego zmusza, to na dłuższą metę nie przyniesie to satysfakcji ani trwałych efektów.
Członkowie 14 Drużyny Wędrowniczej „Monoceros” chcą w przyszłości rozszerzyć swoją działalność poza środowisko harcerskie. Marzą o tym, aby problem samotności seniorów stał się tematem ogólnopolskiej debaty i aby nikt starszy nie musiał czuć się opuszczony. Wierzą, że im więcej osób dowie się o tych problemach, tym większa szansa, że wspólnie z ludźmi stworzą świat, w którym nikt nie zostanie sam.
Chcesz dowiedzieć się więcej na temat służby? Poznaj historię 101 Drużyny Wędrowniczej „Kruki” ze Zduńskiej Woli – https://zhp.pl/harcerska-sluzba-w-praktyce-historia-101-dw/.
