Podwyższony poziom stresu wpływa na obniżenie odporności. Dbając o zdrowie fizyczne, nie zapominajmy o zdrowiu psychicznym.

Dzieci i młodzież mogą zareagować na stres w różny sposób – mogą być niespokojne, wycofane, zdenerwowane, ale też mogą mieć większą potrzebę kontaktu, nieodstępowania drugiej osoby (fizycznie i wirtualnie). W zależności od wieku, sytuacji rodzinnej i wiedzy, każdy z naszych harcerzy może być narażony na inne skutki stresu wynikające z sytuacji, z którą się mierzymy.

Co zrobić, aby zadbać o harcerki i harcerzy?

• Zareaguj na potrzeby, które dzieci sygnalizują — wspierając i wysłuchując ich obaw. Jeśli mają pytania — odpowiedz, jeśli potrzebują się podzielić obawami — wysłuchaj.
• Okazuj szczególną troskę i uwagę. Nie pozwól, aby poczuły się zapomniane w tej sytuacji (nie tylko jako cała drużyna, czy zastęp, ale każdy z osobna). Jeśli któreś z dzieci zostaje częściej w domu samo ze względu na zobowiązania rodziców — odzywaj się do niego więcej, pisz i dzwoń.
• Oprócz zadań do wykonania zadbaj również o czas na wspólną zabawę i odpoczynek.
• Zachęcaj, o ile to możliwe, do utrzymywania codziennej rutyny, która tworzy bezpieczną przestrzeń. Przewidywalność, nawet w drobnych aspektach, daje poczucie bezpieczeństwa. To jest dobry moment, aby wprowadzić nowe, domowe, dobre nawyki, na które zawsze brakowało czasu.
• Przekazuj tylko rzetelne i sprawdzone fakty. Poinformuj zrozumiałym dla dzieci językiem, jak mogą o siebie zadbać i jak będą wyglądały najbliższe tygodnie w pracy zastępu i drużyny.

Zapewnienie ciągłości zbiórek czy nauki nie służy odwróceniu uwagi od tego, co się dzieje na świecie. Zachowaj równowagę w rzetelnym informowaniu o sytuacji, przy jednoczesnym dbaniu o ciągłe prowadzenie pracy wychowawczej, mimo utrudnionych warunków.

O czym każdy powinien pamiętać?

• Najważniejsze: to, co czujesz jest ok. Jeśli odczuwasz niepokój, strach, czy nawet złość. Większość z nas nie znalazła się wcześniej w takiej sytuacji i wszystkie zdarzenia są nowe i wymagają od nas przystosowania się do zmiany, której się nie spodziewaliśmy.
• Rozmawiaj z innymi. Przebywanie w domu nie musi się wiązać z izolacją. Korzystaj z mediów społecznościowych, narzędzi on-line, aby nadal spędzać czas z przyjaciółmi i drużyną.
• Ogranicz czas słuchania/czytania wiadomości. Bądź na bieżąco z tym, co się dzieje, ale minimalizuj ilość informacji, które podsycają stres i niepokój. Skup się na działaniu tam, gdzie możesz coś zmienić – w domu, w swoim zastępie, drużynie, środowisku instruktorskim. Zadbajcie o siebie nawzajem.
• Wykorzystaj świadomie swoje sposoby na ograniczanie stresu. Wysypiaj się, odżywiaj się zdrowo, pamiętaj o drobnych przyjemnościach i rozwijaj swoje pasje. Nie zapominaj też o aktywności fizycznej!