Składka nowe spojrzenie

Składka – nowe spojrzenie na finansowanie struktury.

Przeprowadzone konsultacje, na wielu spotkaniach organizowanych przez poszczególne środowiska z udziałem członków Rady Naczelnej oraz na konferencji Rady Naczelnej w Chorzowie pokazały, że temat finansowania struktury budzi wiele emocji i obaw. Na spotkaniach można było ‐ spotkać zarówno zwolenników podniesienia składki, najlepiej od razu do 12zł, jak również osoby uważające, że podniesienie składek powinno odbywać się stopniowo, najlepiej rok po roku.

Na konsultacjach marginalne były głosy by nie podwyższać składki w ogóle. Nie budziło kontrowersji pozostawienie obecnej wysokości składek na szczeblu centralnym. Kwestią dyskusji nie było to czy składkę podnosić – dyskusja skupiła się na tym tylko o ile podnosić, czy jednorazowo i od kiedy mają wejść proponowane zmiany. Instruktorzy zwracali uwagę na kilka niebezpieczeństw związanych z finansowaniem struktury ZHP składką.

1. Środowiska są mocno zróżnicowane, mają różne potrzeby i różne wypracowane już modele pozyskiwania środków

2. Ustawienie części składki na poziomie 4 zł dla wszystkich chorągwi powoduje, że:

a. struktura może wydać każde pieniądze jakie dostanie nawet ponad swoje potrzeby

b. część komend dostałaby znacząco więcej pieniędzy niż dziś potrzebują i pozyskują z naliczanych obecnie opłat wewnętrznych, a obniżenie finansowania na poziom 3 zł mniejszym chorągwiom może nie rozwiązać problemu finansowania struktury.

3. Znaczące podniesienie składki może spowodować spadek liczebny.

4. Cześć członków ZHP może mieć trudność z uregulowaniem tak dużej składki

5. Zaproponowane kryterium dużej rodziny jako powód do otrzymania zniżki w wysokościskładki może się nie przełożyć na wsparcie dla wszystkich potrzebujących, a część osób będzie nim objętym choć może wcale tego nie będą potrzebować. Nie każda duża rodzina ma trudności finansowe. Może się zdarzyć, że dla matki samotnie wychowującej jedno dziecko składka też może stanowić trudność.

6. Wdrożenie pomysłu zwiększenia składki musi wiązać się ze zwiększeniem transparentności finansów w ZHP. Znaczna część instruktorów nie ma rozeznania w kosztach ponoszonych przez strukturę.

7. Instruktorzy chcą mieć również realny wpływ na koszty struktury, móc uczestniczyć w decydowaniu o koniecznych do poniesienia wydatkach.

8. Podniesienie składki powinno iść z równoległym spójnym komunikatem o kosztach i zaletach przynależności do ZHP.

9. Część środowisk komunikowała, że tak znaczna jednorazowo podwyżka składki członkowskiej będzie stanowić trudność dla ich środowiska, i może mieć to realny wpływ na stan liczebny ich jednostek a co za tym idzie na stan liczebny w całym ZHP.

10. Bardzo duże uznanie wzbudził pomysł by koszty funkcjonowania struktury były uregulowane centralnie i Komendy Chorągwi nie miały możliwości ustanawiania opłat wewnętrznych

według swoich potrzeb, a jedynie za pomocą porozumienia jednostek lub na wskazanym przez Radę Naczelną poziomie.

11. Instruktorzy komunikowali, iż drużynowi będą mieli trudność by wytłumaczyć znaczący wzrost składki jako konieczność utrzymania struktur na wyższych szczeblach. Dużo łatwiej jest zbierać pieniądze na swoją bliską jednostkę niż na dalekie struktury.

12. Instruktorzy nie potrafią odpowiedzieć na pytanie co daje rodzicowi płacenie składek, czy co tak naprawdę daje harcerstwo.

13. Składka ma dawać coś konkretnego dla rodzica – np. polisę NNW, dla niego będzie to konkretna korzyść, bo nie będzie musiał opłacić drugiej w szkole.

14. Wszystkie zaproponowane warianty podwyższenia składek mają swoje wady i zalety. Pozostawienie składek na niezmienionym poziomie również.

15. Wysokość składki instruktorów – czy należy ją podnosić instruktorom, którzy pełnią swą służbę społecznie, dodatkowo co w sytuacji kiedy w rodzinie jest kilku instruktorów

16. Pojawiła się opinia, że seniorzy mogą mieć problemy z opłaceniem podwyższonej składki.

17. Zgłaszano obawę o brak ustalenia progu maksymalnego dla oszczędzanego kapitału żelaznego.

18. Propozycja innego naliczania składki np. z dołu oraz miesięcznie, instruktorzy muszą często dokładać do opłacenia składek członków ZHP którzy odeszli w trakcie kwartału z drużyn i gromad

Dodatkowo zgłaszano wobec GK ZHP potrzebę zmian prawnych, które pozwoliłyby drużynom ‐ wzorem skautów w innych krajach ‐ legalnie zarabiać .

Patrząc tylko na te najważniejsze uwagi dostrzec można, że członkowie ZHP w zależności od środowisk mają różne pomysły i potrzeby związane z finasowaniem.

Zaczynając od pytania: kiedy?

Część struktur, która dziś boryka się z brakiem finansowania na działalność chciałaby od 1 stycznia 2017, Ci którzy to mają faktycznie realizować mówią 1 stycznia 2018. Konferencja w Chorzowie

wypracowała stanowisko, że nie można właściwie bezpiecznie podnieść składki od 1 stycznia 2017, a najlepiej by drużyny wiedziały jaka będzie składka od rozpoczęcia roku harcerskiego. Ponieważ składki zbiera się kwartalnie, to rekomendowaną datą był:

1 października 2017.

Kto powinien płacić składkę i jakie powinny być zwolnienia?

Po konferencji pojawił się pomysł by składka nie była dzielona na poszczególne części. Składka powinna wpływać do hufca i stanowić jego przychód. Hufiec jako jedyny zna możliwości swoich środowisk, w mniejszym hufcu bezpośrednio w większym pośrednio przez szczepy czy drużyny. Trudno z poziomu Rady Naczelnej decydować czy hipotetyczna pani Zofia ma trudną sytuację finansową. To wie drużynowy.

Komendant i Skarbnik Hufca decyzją może zwolnić członka ZHP z części składki ustalając mu indywidualną składkę w wysokości nie mniejszej niż 20% składki ustalonej przez Radę Naczelną.

Podstawą do podjęcia decyzji musi być szczególnie trudna sytuacja materialna, w szczególności ze względu na liczebność członków ZHP należących do tej samej rodziny i korzystających z

jednego gospodarstwa rodzinnego. Podstawą do podjęcia uchwały jest wniosek bezpośredniego przełożonego lub kierującego PJO ( wniosek nie musi być pisemny) . Zwolnienie może być wydawane jedynie do końca roku kalendarzowego, w którym jest wydawane. Kolejne zwolnienie w następnym roku wymaga ponownego wniosku.

Ważne jest to, że takie zwolnienie nie jest całkowite. Ktoś może mieć trudnościz dużą składką w danym momencie, ale powinien się wykazać troską o organizację i coś z siebie dać. Nie czarujmy się 2zł miesięcznie to nie jest kwota niemożliwa do pozyskiwania. Ważność zwolnienia do końca roku też nie jest przypadkowa. Ten mechanizm ma pozwolić stopniowo pracować z członkiem ZHP by samodzielnie był wstanie zapłacić składkę za jakiś czas. Można sobie wyobrazić, że poprawiła się sytuacja konkretnej osoby, lub poprzez pracę z konkretnym członkiem ZHP jest on już samodzielnie zapłacić składkę w wyższej wysokości. Oczywiście w skrajnych przypadkach zwolnienie będzie następować rok po roku.

Ponieważ składka staje się dochodem własnym hufca. To w jego interesie jest by zwolnień było dokładnie tyle ile potrzeba.

Ten zapis pozostał by bez zmian.

Z obowiązku płacenia składki zwolnieni się członkowie

a. członkowie ZHP, którzy będąc członkami podstawowych jednostek organizacyjnych Nieprzetartego Szlaku, są oznaczeni w Ewidencji ZHP jako spełniający kryteria członkostwa w tych jednostkach, wskazane w Instrukcji tworzenia i działania gromady, drużyny, kręgu i klubu specjalnościowego.

b. członkowie ZHP, którzy będąc członkami podstawowych jednostek organizacyjnych integracyjnych, są oznaczeni w Ewidencji ZHP jako spełniający kryteria członkostwa w jednostkach Nieprzetartego Szlaku, wskazane w Instrukcji tworzenia i działania gromady, drużyny, kręgu i klubu specjalnościowego.”

O Ile powinna wzrosnąć składka?

Tu środowiska są najbardziej podzielone. Są takie które zgłaszały propozycje by wykraczające ponad 12 zł, ale również takie gdzie deklarowano, że ich środowiska poradzą sobie z sukcesywnym podniesieniem składki o 1zł czy 2 zł, ale nie o 300%. Zastanawiając się ile składka powinna wynosić trzeba wziąć pod uwagę oba głosy. np. Chorągiew Stołeczna już dawno uchwaliła sobie składkę dodatkową, którą zbierają drużyny i w ten sposób finansują spłatę swoich należności finansowych, ale z drugiej strony małe wiejskie środowisko, które dotychczas finansowało się z dotacji od gminy lub sponsorów, radykalne jednorazowe podniesienie składki może stanowić dużą trudność. Takie środowisko musi wypracować na nowo sposób na pracę ze składką, dać wsparcie drużynowym. Z drugiej strony gdyby środowisku, które dziś ma problemy z regulowaniem kosztów, ale nie ma problemu z podniesieniem składki, zabronić pobierania opłat wewnętrznych, które są finansowe przez hufce już dziś większą składką, postawiło by je w jeszcze trudniejszej sytuacji finansowej. Patrząc na powyższe należałoby przyjąć, że składka powinna być zróżnicowana ze względu na środowisko i stopniowo zrównywana do średniej. Dało by to czas tym słabszym by stopniowo podnosić składkę izacząć faktycznie z nią pracować. Jednakże zbyt niska składka będzie rodzić trudności dla tych, które dziś mają jeszcze znacząco większe zobowiązania i potrzebują większego zastrzyku gotówki.

Gdyby jednak ustawić składkę na 10 zł miesięcznie i przyjąć, że jest podnoszona rocznie o 0,50zł rocznie, lub co wydaje się sensowniejszym pomysłem o 1 zł co dwa lata?

Tak postanowione zasady indeksacji powodują, że każdy wie jak będzie kształtować się składka w następnych latach. Indeksacja składki o minimalną wartość, ale stale, powoduje, że nie będzie błędu zaniechania i nie trzeba będzie za kilka lat znów rozmawiać o skokowym podniesieniu składki o 300%. A co z tymi środowiskami, dla których tak drastyczne podniesienie składki będzie stanowić trudność i będzie zagrażało znaczącym spadkiem ilościowym w jednostkach?

Dla takich jednostek można wprowadzić mechanizm wyrównawczy na 4 lata i pozwolić hufcom w tym okresie samodzielnie decydować o szybkości zwiększenia, lub obniżania składki…

Komenda Hufca może zawnioskować do Rady Chorągwi o indywidualne ustalenie składki członkowskiej dla członków swojej jednostki

c. w 2017 roku od 6zł – do 14 zł

d. w 2018 roku od 6zł – do 14zł

e. w 2019 roku od 8zł – do 14 zł

f. w 2020 roku od 10zł – do 14zł

g. w 2021 roku obowiązuje jedna składka w całym ZHP. (12 zł)

Te jednostki, które będą potrzebować często już dziś zbierają bez trudności kwoty większe niż 10 zł, będą mogły ustalić sobie składkę na wyższym poziomie – nawet na 14 zł, a te dla których większą

wartością jest stopniowe podnoszenie składki będą mogły samodzielnie decydować o tempie zrównania składek. Przepisy przejściowe wymuszałyby podnoszenie składki podniesieniem widełek z 6

zł w pierwszym i drugim roku, poprzez 8 zł w trzecim i 10zł w czwartym. Ważne, że to środowisko wybiera dla siebie najdogodniejszy wariant dochodzenia do wyższych składek, albo jeżeli zdecyduje się na wyższy wariant ze względu na swoje zobowiązania pozwoli im zaplanować stopniowe zrównywanie składki do ustalonego przez Radę Naczelną poziomu. Drugie ważne spostrzeżenie – w tejsytuacji każde środowisko ma dążyć do składek jednolitych w 2021 roku, tak aby każdy w każdym środowisku wynosiła tyle samo.

Ile pieniędzy ze składki ma zostać w podstawowej jednostce?

Komenda Hufca z drużynowymi samodzielnie ustalają jak cześć składki wpłacanej do hufca zostaje do dyspozycji PJO.

Taki zapis powoduje, że każde środowisko samodzielnie decyduje jak podzielić się składką. Każdy hufiec może mieć własny pomysł na to ile i jakie pieniądze ze składki mają trafić do drużyn. Nie trudno sobie wyobrazić sytuację, że w małym hufcu drużynowi podejmą decyzję, że kwoty, które otrzymaliby z odpisu są na tyle nieznaczące, że całość trafi do hufca. W zamian za to hufiec będzie różnicował opłatę za obóz hufca dla najbiedniejszych dzieci, dofinansowywał wyjazdy szkoleniowe instruktorów, a może zrobi dodatkową formę dla swoich członków, a może będzie to po prostu niezbędne dla minimalnego funkcjonowania hufca i drużynowi okażą dojrzałość finansową zgadzając się na taki model. Można również wyobrazić sobie, że jeżeli w jakimś hufcu składka będzie wynosić 12 zł to przynajmniej 4zł będzie do dyspozycji drużyn. Każde środowisko będzie musiało samodzielnie podjąć decyzje. Nie da się z poziomu centralnego przeanalizować każdego hufca, z każdym środowiskiem skonsultować to rozwiązanie. Nie ma też takiej potrzeby. Porozumieć mają się w końcu instruktorzy ZHP.

Czy składka ma być płacona kwartalnie?

Składka może być płacona miesięcznie, kwartalnie półrocznie lub rocznie.

Środowiska same najlepiej widzą jak ma być to płacone. To niech też samodzielnie zdecydują.

A co ze strukturą, skoro składki stanowią w całości środki własne hufca?

Uchwała składkowa zakłada całość środków do hufca z kilku powodów.

1. To hufiec pracuje z ze swoimi jednostkami. Jeżeli składka będzie stanowiła jego dochód w całości będzie bardziej zainteresowany ściągalnością składek, a przecież to on będzie miał największe możliwości wsparcia drużynowych. Im więcej wsparcia tym większy wzrost liczebny hufca.

2. Wraz ze wzrostem ilości członków drużyn wpływy hufca ze składki będą się zwiększać.

3. Drużynowi będą mieli możliwość realnego wpływu na budżet hufca, będą mogli współdecydować w zakresie finansowania własnego hufca.

4. Dziś współfinansowanie chorągwi odbywało się za pomocą części składki zbieranej od członków ZHP. A co jeśli drużynowi nie przekazali, lub nie zebrali na czas składek? Hufiec przekazywał jako składki własne środki. A jeśli jacyś członkowie faktycznie nie płacili składek bo nie mieli, to hufcowi pozostawało:

a. Nie wpisywać ich do ewidencji

b. Lub zapłacić składki za nich

Oba rozwiązania nie do końca szczęśliwe. Po pierwsze nie chcemy by nasi komendanci hufców musieli oszukiwać, ale prawnie składek zapłacić się za innych w ogóle nie da. Pozostawienie składek w całości w hufcu ma swoje zalety:

a. Z punktu widzenia rodzica – płaci składki na środowisko swojego dziecka.

b. Rodzic przekazuje składki na wydzielone konto – albo dla składek, albo dla drużyny w miarę możliwości. Rodzic wpłacając pieniądze na konto podaje za kogo je płacił. Drużynowy mając możliwość wystąpienia o zwolnienie ze składki nie ma motywacji do unikania ewidencjonowania członków.

c. Hufiec zbiera składki dla siebie, a wiec jest mocno zainteresowany, by każdy kto ma być wpisany do ewidencji, tam się znalazł. Jeżeli trzeba taką osobę zwolnić ze składek to hufiec ją zwolni, ma do tego instrumenty.

d. Hufiec nie musi udawać, ze zebrał składki, by je odprowadzić. Jeżeli w jakimś środowisku „Wujek Dobra Rada” współfinansuje hufiec dotacją celową na działalność śródroczną, to hufiec cześć tych pieniędzy może przeznaczyć na współfinansowanie chorągwi. Analogicznie jest, gdy hufiec ma swoją bazę i wypracowuje tam środki, które może przeznaczyć na współfinansowanie.

Czyli ile hufiec będzie musiał zapłacić tego współfinansowania?

1. Komenda Chorągwi ZHP może ustalić opłatę wewnętrzną dla poszczególnych Hufców w swojej chorągwi.

2. Ustalona opłata jest naliczana jako 95% Ilości członków ZHP mający przydział służbowy do danego hufca, mających obowiązek zapłacić składkę podstawową. Oznacza to, że hufiec może przeznaczyć na zwolnienie swoich członków ze składek co najmniej 5% swojego składu osobowego bez konieczności odprowadzania za nich opłaty wewnętrznej. Ponieważ nie może zwalniać do „ZERA” najniższa składka wynosi 2zł to liczba tych zwolnień może być różna. Natomiast od 95% swoich członków zapłaci opłatę wewnętrzną i każde następne zwolnienie będzie musiał pokryć ze środków własnych.

3. Wysokość opłaty może wynosić od 30% do 75% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną

Dlaczego nie ustalić jednej wspólnej opłaty? Z bardzo prostego powodu. Chorągwie mają takie same zadania, ale różne wielkości. W każdej chorągwi bada się bilans. W każdej chorągwi są różnej wielkości hufce, generują różny obrót, różną ilość zadań dla KCH. Ustalenie opłat sztywno dla wszystkich niekoniecznie będzie najlepszym rozwiązaniem. Wszak każda jednostka jest trochę inna.

Dlaczego taka duża rozbieżność? Dlaczego górna granica jest podana taka duża? Przecież chorągiew będzie opływać w luksusie… No niezupełnie. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, że dotychczas cześć składki szła bezpośrednio na szczebel centralny. W tej propozycji nie ma takiej możliwości. Więc pojawi się współfinansowanie szczebla centralnego przez chorągwie.

4. Ustalenie wysokości opłat następuje w wyniku ustaleń Komendy Chorągwi ZHP z poszczególnymi Hufcami jako konsensus. Potwierdzeniem uzyskania konsensusu jest wniosek Komendanta i Skarbnika Hufca do Komendy Chorągwi o ustalenie opłaty na uzgodnionym poziomie i jednoczesna zgodna z wnioskiem uchwała Komendy Chorągwi o ustaleniu opłaty. Jeden ze skarbników chorągwianych powiedział, że szukanie konsensusu będzie drogą przez mękę. To może być prawda. Przeprowadzone konsultacje pokazują, że trudno nam jako instruktorom organizacji rozmawia się o pieniądzach. Część instruktorów nie ma pojęcia o kosztach jakie trzeba ponieść na poziomie chorągwianym by spełnić wymogi prawa. Ale czy to oznacza że nie powinniśmy? Hufce będą zainteresowane wydatkami chorągwi bo będą mieć wpływ na wysokość opłat. Ale będą mieć też możliwość od chorągwi wymagać. Z punktu widzenia hufcowego mogę się zgodzić na wyższą opłatę wewnętrzną jeżeli wparcie, które dostaję z chorągwi jest zauważalne – jeżeli chorągiew ma świetny ZKK, a u mnie z kadrą kształcącą jest średnio – mam jednego instruktora z odznaką właśnie w Chorągwianym zespole, będę doceniał wsparcie w zakresie kształcenia. Ale z drugiej strony, jeżeli z różnych przyczyn zewnętrznych będę miał problem to KCH może mi pomóc ustalając opłatę na niższym poziomie.

5. W przypadku braku możliwości porozumienia pomiędzy Komendą Chorągwi a komendą hufca opłata wynosi

a. 40% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej powyżej 10.000 członków ZHP płacących składkę

b. 50% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej mniej niż 10.000 a więcej niż 3000 członków

c. 60% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej do 3000 członków

Oczywiście konsensus jest pożądany, ale jak wspominał jeden ze skarbników może być niemożliwy. Wówczas uchwała o finansowaniu władz przyjdzie z pomocą. Jest skalkulowana na podstawie kosztów poszczególnych i nie finansuje całości żadnej chorągwi. Jest też zróżnicowana w zależności od wielkości chorągwi. Warto pamiętać patrząc na koszty, że w tym modelu przyjęto założenie, że część opłaty będzie przekazywana na szczebel centralny jak to dziś ma miejsce ze składki. Zasadnicza zmiana polega na tym, że dziś szczebel centralny otrzymuje konkretną kwotę ze składki, a skoro ona zostaje w całości w gestii hufca, to szczebel centralny pozbawiony byłby mechanizmów współfinansowania.

6. Komenda Chorągwi nie może nakładać innych opłat wewnętrznych niż określone w tej uchwale. I to jest kluczowa zmiana. Dziś chorągiew może samodzielnie ustalać wysokość opłaty wewnętrznej. Po tej zmianie nie miałaby takiej możliwości. Znikną więc opłaty za HAL, czy inne opłaty pośrednie 4% od obrotu, od pozyskanej dotacji itp. Chorągiew będzie musiała kalkulować swoje pewne przychody na podstawie jednej z góry ustalonej opłaty wewnętrznej. 7. Z uzyskanej opłaty wewnętrznej Chorągiew ma obowiązek ubezpieczyć wszystkich członków ZHP od NNW, obejmującego wszystkie aktywności członka ZHP, nie tylko działania organizowane przez ZHP.

To odpowiedź na postulaty instruktorów by składka członkowska dawała również wymierna korzyść. W tym przypadku była by to opłacona składka i rodzić nie musiałby opłacać kolejnej na przykład w szkole, ale również drużynowy organizując wyjazd czy jadąc na obóz nie musiałby się martwić dodatkowym ubezpieczeniem.

Co ze szczeblem centralnym?

Analogicznie jak w przypadku chorągwi

1. Głowna Kwatera ZHP może ustalić opłatę wewnętrzną dla poszczególnych Chorągwi.

2. Ustalona opłata jest naliczana jako 95% Ilości członków ZHP mający przydział służbowy do danej Chorągwi, mających obowiązek zapłacić składkę podstawową. Analogicznie jak w chorągwi zostaje margines osób, które są zwalniane z części składek i od tych osób nie będzie naliczana opłata wewnętrzna.

3. Wysokość opłaty może wynosić od 10% do 25% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną

Dziś szczebel centralny otrzymuje 1,60 od każdego członka płacącego składki, co przy składce na poziomie 10zł daje opłatę wewnętrzną na poziomie 16%. Ale z drugiej strony Główna Kwatera nie ma żadnych narzędzi by pomóc chorągwi w trudnej sytuacji finansowej, gdyż składki są obowiązkowe i przekazywanie ich zgodnie z uchwałą musi następować. Zmiana sposobu finansowania na opłatę wewnętrzną pozwoli zarządowi na bardziej elastyczne podejście do poszczególnych chorągwi.

4. Ustalenie wysokości opłat następuje w wyniku ustaleń Głównej kwatery ZHP z Komendantami i Skarbnikami Chorągwi jako konsensus. Potwierdzeniem uzyskania konsensusu jest wniosek Komendanta i Skarbnika Chorągwi do GK o ustalenie opłaty wewnętrznej na poziomie centralnym dla danej Chorągwi i jednoczesna zgodna z wnioskiem uchwała GK o ustaleniu opłaty. Analogicznie jak w przypadku opłat nakładanych przez chorągiew. Dziś jest tak, że Główna Kwatera otrzymuje pieniądze na finasowanie ze składek i właściwie nie pobiera innych opłat od chorągwi, ale też tak naprawdę, to chorągwie nie mają żadnego wpływu na budżet szczebla centralnego. GK nie ma obowiązku konsultowania planu wydatku ze swoimi jednostkami, przyjmuje plan według własnego projektu. W zamyśle tego projektu jest zmiana tej praktyki .

5. W przypadku braku możliwości porozumienia pomiędzy GK a Komendantem i Skarbnikiem Chorągwi opłata wynosi 20% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną. Oczywiście, konsensus może być trudno uzyskać. Na wypadek takiego zdarzenia szczebel centralny nie może zostać bez finansowania, zwłaszcza, że na GK ciąży obowiązek odprowadzenia składek do struktur światowych

6. 25% opłaty wewnętrznej ustanowionej na szczeblu centralnym stanowi wkład w Kapitał Żelazny i jest odkładana na osobnym rachunku bankowym GK.

7. Kapitał żelazny odkładany z każdej transzy przelanych środków opłaty wewnętrznej z KCH najdalej w ciągu 5 dni roboczych. Tworzenie kapitału żelaznego na wypadek zdarzeń nie przewidzianych lub odkładania kapitału, który mógłby w przyszłości pracować dla ZHP. NP. odsetki od kapitału mogłyby finansować bieżącą działalność, a składka w większej części mogłaby służyć poszczególnym hufcom. Wstępne założenia kapitału zakładają może ona być użyty na wniosek Głównej Kwatery po otrzymaniu zgody Rady Naczelnej.

8. Głowna Kwatera nie może nakładać innych opłat wewnętrznych niż określone w tej uchwale. Analogicznie jak w chorągwi. Środki uzyskane z opłat wewnętrznych nie mogą być zwiększane w jakiejkolwiek innej formie opłat.

9. Głowna Kwatera z opłaty wewnętrznej opłaca składki w międzynarodowych strukturach skautowych, do których należy ZHP. Nic się nie zmienia. Pozostaje bez zmian

10. GK ZHP ma obowiązek ubezpieczyć wszystkich instruktorów ZHP oraz osoby pełniące funkcję instruktorską od odpowiedzialności cywilnej w wysokości nie mniejszej niż 400.000,00 na każdą chorągiew.

Dziś też tak jest, ten punkt jedynie precyzuje, jaka ma być to kwota ubezpieczenia, tak by w przypadku zdarzenia polisa była zdolna faktycznie pokryć koszty związane z pomocą prawną, koszty odszkodowania, zadość uczynienia czy nawet dożywotniej renty.

Nowe spojrzenie na finansowanie ZHP, składkę nie zadowoli oczywiście wszystkich. Część struktury będzie uważała, że konieczność uzgadniania, czy wręcz negocjowania opłat jest błędem, bo to powinno być ustalone i z góry każdy by wiedział jakim budżetem będzie dysponować, a cześć członków nie zostanie oczywiście przekonana, że podniesienie składki jest w ogóle potrzebne. Wszystkich usatysfakcjonować się nie da. Jednakże taka wizja patrzenia na finanse jest zbieżna z zebraną informacją zwrotną od członków ZHP, którzy uczestniczyli w konsultacjach.

Zmienia ona w oczywisty sposób ustalania tych opłat realizują podstawowe założenie – Nic o nas bez nas, a jednocześnie posiada bezpieczniki na wypadek gdyby o porozumienie było trudno…

Hm Jacek Kaflowski

Członek Rady Naczelnej ZHP i Zespołu ds. Finansowania

Składka – nowe spojrzenie – założenia

2. Rada Naczelna ustala składkę w wysokości 10 zł miesięcznie od członka ZHP.

3. Początkowa składka 10zł ustalona przez Radę Naczelną będzie zwiększana co dwa lata o 1zł. Pierwsza podwyżka składki nastąpi w 2019r.

4. Z obowiązku płacenia składki zwolnieni się członkowie

5. Członek ZHP mających przydział do hufca lub jego jednostek podrzędnych wpłaca składkę do hufca.

6. Jeżeli członek ZHP ma przydział służbowy do chorągwi wpłaca składkę do chorągwi.

7. Jeżeli członek ZHP ma przydział służbowy do Głównej Kwatery wpłaca składkę do Głównej Kwatery.

8. Składkę wpłaca się na wydzielone konto hufca lub podkonta drużyn. W przypadku wpłaty dokonywanej na rzecz chorągwi lub Głównej Kwatery, składkę wpłaca się na wskazane przez te jednostki konto.

9. Składka nie jest dzielona na poszczególne szczeble struktury i pozostaje do dyspozycji jednostki do której wpłynęła.

10. Składka może być płacona miesięcznie, kwartalnie, półrocznie lub rocznie.

11. Komenda Hufca z drużynowymi samodzielnie ustalają jaka część składki wpłacanej do hufca zostaje do dyspozycji PJO

12. Komendant i Skarbnik Hufca decyzją może zwolnić członka ZHP z części składki ustalając mu indywidualną składkę w wysokości nie mniejszej niż 20% składki ustalonej przez Radę Naczelną. Podstawą do podjęcia decyzji musi być szczególnie trudna sytuacja materialna, w szczególności ze względu na liczebność członków ZHP należących do tej samej rodziny i korzystających z jednego gospodarstwa domowego. Podstawą do podjęcia uchwały jest wniosek bezpośredniego przełożonego lub kierującego PJO ( wniosek nie musi być pisemny) .

Zwolnienie może być wydawane jedynie do końca roku kalendarzowego, w którym jest wydawane. Kolejne zwolnienie w następnym roku wymaga ponownego wniosku.

Przepisy przejściowe w latach 2017‐2020

13. Komenda Hufca może zawnioskować do Rady Chorągwi o indywidualne ustalenie składki członkowskiej dla członków swojej jednostki

a. w 2017 roku od 6zł – do 14 zł

b. w 2018 roku od 6zł – do 14zł

c. w 2019 roku od 8zł – do 15 zł

d. w 2020 roku od 10zł – do 15zł

e. w 2021 roku obowiązuje jedna składka w całym ZHP.

Wniosek musi być złożony do 1 czerwca każdego roku.

14. Rada Chorągwi podejmuje uchwałę o czasie ważności 1 rok o ustaleniu składki obowiązujących członków ZHP mających przynależność w danym hufcu zgodnie z wnioskiem właściwej Komendy Hufca. Rada Chorągwi wydaje uchwałę do 31 sierpnia każdego roku ustalającą wysokość składki dla każdego hufca w jej Chorągwi.

Opłaty wewnętrzne

GK ZHP – szczebel centralny.

11. Główna Kwatera ZHP może ustalić opłatę wewnętrzną dla poszczególnych Chorągwi.

12. Ustalona opłata jest naliczana jako 95% Ilości członków ZHP mający przydział służbowy do danej Chorągwi, z mających obowiązek zapłacić składkę podstawową.

13. Wysokość opłaty może wynosić od 10% do 25% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną

14. Ustalenie wysokości opłat następuje w wyniku ustaleń Głównej kwatery ZHP z Komendantami i Skarbnikami Chorągwi jako konsensus. Potwierdzeniem uzyskania konsensusu jest wniosek Komendanta i Skarbnika Chorągwi do GK o ustalenie opłaty wewnętrznej na poziomie centralnym dla danej Chorągwi i jednoczesna zgodna z wnioskiem uchwała GK o ustaleniu opłaty.

15. W przypadku braku możliwości porozumienia pomiędzy GK a Komendantem i Skarbnikiem Chorągwi opłata wynosi 20% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną. 16. 25% opłaty wewnętrznej ustanowionej na szczeblu centralnym stanowi wkład w Kapitał Żelazny i jest odkładana na osobnym rachunku bankowym GK.

17. Kapitał żelazny odkładany z każdej transzy przelanych środków opłaty wewnętrznej z KCH najdalej w ciągu 5 dni roboczych.

18. Głowna Kwatera nie może nakładać innych opłat wewnętrznych niż określone w tej uchwale.

19. Głowna Kwatera z opłaty wewnętrznej opłaca składki w międzynarodowych strukturach skautowych do których należy ZHP

20. GK ZHP ma obowiązek ubezpieczyć wszystkich instruktorów ZHP oraz osoby pełniące funkcję instruktorską od odpowiedzialności cywilnej w wysokości nie mniejszej niż 400.000,00 na każdą chorągiew.

KCH – opłaty wewnętrzne

8. Komenda Chorągwi ZHP może ustalić opłatę wewnętrzną dla poszczególnych Hufców w swojej chorągwi.

9. Ustalona opłata jest naliczana jako 95% Ilości członków ZHP mający przydział służbowy do danego hufca, mających obowiązek zapłacić składkę podstawową.

10. Wysokość opłaty może wynosić od 45% do 75% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną

11. Ustalenie wysokości opłat następuje w wyniku ustaleń Komendy Chorągwi ZHP z poszczególnymi Hufcami jako konsensus. Potwierdzeniem uzyskania konsensusu jest wniosek Komendanta i Skarbnika Hufca do Komendy Chorągwi o ustalenie opłaty na uzgodnionym poziomie i jednoczesna zgodna z wnioskiem uchwała Komendy Chorągwi o ustaleniu opłaty.

12. W przypadku braku możliwości porozumienia pomiędzy Komendą Chorągwi a Komendantem i Skarbnikiem Hufca opłata wynosi

a. 40% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej powyżej 10.000 członków ZHP płacących składkę

b. 50% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej mniej niż 10.000 a więcej niż 3000 członków

c. 60% składki ustalanej dla członków ZHP przez Radę Naczelną dla KCH liczącej do 3000 członków

13. Komenda Chorągwi nie może nakładać innych opłat wewnętrznych niż określone w tej uchwale.

14. Z uzyskanej opłaty wewnętrznej Komenda chorągwi ma obowiązek ubezpieczyć wszystkich członków ZHP od NNW.