Na myśl o harcerstwie od razu przed oczami widzimy uśmiechniętych ludzi gotowych do pracy i pomocy potrzebującym. Związek Harcerstwa Polskiego składa się z działalności skierowanej do drugiego człowieka, a braterstwo, czyli przyjacielska i serdeczna postawa wobec innych, to jedna z głównych zasad naszego wychowania.  Zasadnicze cechy harcerskiej postawy to tolerancja, braterstwo, wzajemna akceptacja i zaufanie – wartości, które stanowią podstawowy budulec kapitału społecznego.

Instruktorzy w ciągu całorocznej pracy ze swoimi podopiecznymi wskazują obszary, w których potrzebna jest pomoc. Drużyny harcerskie angażują się w lokalne akcje charytatywne, organizują miejskie sztaby Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, wypełniają różnego rodzaju służbę na Lednicy, wspomagają działania Caritasu czy Polskiego Czerwonego Krzyża, a także piszą listy do dzieci z „Marzycielskiej poczty”. Harcerstwo jest także organizacją humanitarną – harcerze włączają się w akcje takie jak „ZHP dla Syrii” czy przygotowywanie paczek dla powodzian.

Każdy harcerz, a nawet zuch, na swojej harcerskiej drodze napotyka zadania, ściśle związane z drugim człowiekiem. Od najmłodszych lat zdobywa sprawności, które wymagają opieki nad młodszym bratem czy zaangażowania się w akcję charytatywną w mieście. W każdym dziecku budujemy świadomość, jak wiele pomocy potrzebuje drugi człowiek.

Jednak 90% aktywności społecznej wypełniają instruktorzy, których mamy w ZHP blisko 11 tysięcy. 6 tysięcy z nich to drużynowi, którzy cały rok pracują nad wykształceniem odpowiednich wartości w młodych ludziach. Przepracowują oni po 1000 godzin rocznie, a więc niewiele mniej niż nauczyciele zatrudnieni w szkole. Jednak najważniejsze jest to, że każdy z instruktorów pełni swoją funkcję wolontariacko. Działa, wychowuje, uczy i pokazuje, co w życiu jest ważne, oczekując jedynie słów wsparcia i uznania.