Wszystkim harcerskim pocztowcom składamy dziś najserdeczniejsze życzenia, aby każdy dzień dawał nowe siły na trudnej i pełnej wyzwań ścieżce specjalnościowej, a także pokonywania trudności i inspirującej innych pracy, wielu osiągnięć na polu zawodowym i osobistym; mnóstwa wzruszeń i radości, jakie daje kształtowanie młodych ludzi, wrażliwości na ich potrzeby i ogromu satysfakcji z pełnionej każdego dnia służby.
hm. Emilia Kulczyk
członkini GK ZHP
W związku z wybuchem I. wojny światowej w 1914 roku na kursie instruktorskim w Skolem koło Stryja (dzisiejsza Ukraina) część uczestników pochodzących z zaboru rosyjskiego zwolniono do domu. Część druhów pozostała jednak w obozie, a wśród nich m.in.: Tadeusz STRUMIŁŁO, Stanisław SEDLACZEK, Ignacy KOZIELEWSKI, Jan MAUERSBERGER. Złożyli oni uroczystą przysięgę, że oddają się w służbę dla sprawy oraz ślubują gotowość poświęcenia swego życia i sił Polsce. Podjęto inicjatywę zorganizowania tzw. POCZTY NARODOWEJ, która miała za zadanie obsługiwać ludność polską ze względu na ograniczenia profesjonalnego ruchu pocztowego wynikłego z wybuchu wojny. Poczta zorganizowana została 27 lipca 1914 roku. Zadanie to powierzono harcerzom. Poczta przewoziła dwa rodzaje listów: urzędowe CKN oraz od osób prywatnych. Opłat za przesyłki nie pobierano. Korespondencja prywatna była cenzurowana i stemplowana. Oddział Poczty Narodowej działał do 3 września 1914 r., to jest do chwili zajęcia Lwowa przez wojska rosyjskie. Poczta harcerska początkowo nie wzbudzała u władz austriackich podejrzeń, traktowano harcerstwo, jako organizację lojalną i pomocną władzom. Czasami nawet przesyłano tą pocztą meldunki wojskowe.
Harcerze potem jeszcze wielokrotnie pełnili służbę pocztową na przestrzeni naszych dziejów. Najważniejszą była Harcerska Poczta Powstania Warszawskiego. Działała od 2 sierpnia 1944 roku do upadku Powstania 2 października. Jesteśmy właśnie w przededniu obchodów 70-tej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. Pocztą Polową kierował hm. GÓRECKI, jej oddziałami terenowymi kierowali instruktorzy, a funkcje listonoszy spełniali Zawiszacy, obsługiwało pocztę około 300 harcerek i harcerzy, doręczyli oni około 200.000 przesyłek. Wielu z nich oddało w służbie Ojczyźnie swoje młode życie.
To właśnie Oni byli wzorcem dla współcześnie działających harcerzy – pocztowców, którzy w okresie powojennym, w pokojowych już warunkach i w innych celach organizowali naszą Specjalność Poczt Harcerskich.
Pierwsza powojenna poczta harcerska powstała 17 marca 1957 roku w Rawiczu, a następna 10 marca 1959 roku w Gdańsku Wrzeszcz – Oliwie. Kolejne powstały w roku 1960 w Szczecinie, Środzie Wielkopolskiej, Rzeszowie, Szubinie. Dziś także poczty harcerskie starają się wypełniać swoją harcerską służbę. Wydawnictwa poczt harcerskich można spotkać na imprezach lokalnych, chorągwianych, centralnych a nawet międzynarodowych takich jak: rajdy, zloty, obozy, biwaki, zjazdy hufców, chorągwi i ZHP.
Reprezentacje poczt harcerskich kolportowały swoje wydawnictwa na wielu Jamboree, podczas których dotarły one do zbiorów skautów z różnych krajów. Dzisiejsze poczty harcerskie kontynuują służbę i tradycję swoich bohaterskich poprzedników poprzez szeroko pojętą działalność szkoleniową i wydawniczą, realizację zainteresowań i kreatywność zrzeszonych w nich ludzi. Szerokie spektrum działania poczt oraz rozległy i zróżnicowany program wynika z odmienności środowisk, w których działają te poczty harcerskie, ich potrzeb i możliwości. Młodzi harcerze-pocztowcy mogą rozwijać swoje zainteresowania rysownicze, graficzne i wydawnicze, uczyć się gospodarności.
Warto dodać, że działalność wszystkich poczt harcerskich stanowi trwały i pokaźny dorobek Związku Harcerstwa Polskiego.
Dla uczczenia tych ważnych zdarzeń z historii Naczelnik ZHP rozkazem L.9/1992 z dnia 19 czerwca 1992 roku ustanowił dzień 6 sierpnia – Dniem Poczt Harcerskich.
