25 czerwca 2011 r. w wieku 90 lat odeszła na wieczną wartę harcmistrzyni Kamilla Maria Głowińska, instruktorka Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Polskiego od 1957 r., latach 2001–2011 instruktorka Muzeum Harcerstwa.
Druhna Marianna, bo pod tym imieniem była znana wśród przyjaciół, w harcerstwie działała już przed wojną, m.in. w Zrzeszeniu Akademickich Kręgów Starszoharcerskich „Kuźnica”. W czasie okupacji hitlerowskiej była harcerką Szarych Szeregów w Warszawie, żołnierzem Armii Krajowej.
Powojenną służbę instruktorską rozpoczęła w 1947 r. w Referacie Zdrowia Naczelnictwa ZHP, a po odrodzeniu ZHP na Zjeździe Łódzkim od 1957 r. aż do ostatnich lat życia była instruktorką Głównej Kwatery, pełniąc przez ponad 50 lat wiele funkcji. Ukończyła studia medyczne. W latach 60. kierowała Wydziałem Specjalności, była zastępczynią komendanta Centralnego Harcerskiego Ośrodka Technicznego, inicjatorką Manewrów Techniczno-Obronnych. Wieloletnia szefowa inspektoratu zdrowia GK ZHP, autorka publikacji popularyzujących tę tematykę. Wizytatorka obozów harcerskich.
Jej pasją był język francuski, który ćwiczyła, czytając regularnie książki w tym języku. Była stałą bywalczynią Instytutu Francuskiego w Warszawie. W 1959 r. towarzyszyła naczelniczce ZHP Zofii Zakrzewskiej w pierwszej powojennej wizycie władz ZHP we Francji, podczas której nawiązane zostały kontakty z organizacją skautow EEdF, trwające nieprzerwanie do dziś. W latach 70. w Wydziale Zagranicznym współorganizowała obozy i seminaria międzynarodowe.
Od lat 80. do powołania Muzeum Harcerstwa była instruktorką Wydziału Historii i Dokumentacji, sekretarzem Komisji Historycznej GK ZHP, jedną z inspiratorek powstania komisji historycznych przy komendach ZHP w całym kraju.
Wielka orędowniczka zachowania harcerskiego dziedzictwa. To dzięki Jej staraniom udało się zgromadzić i ocalić bezcenne zbiory dotyczące harcerstwa żeńskiego, w szczególności okresu Szarych Szeregów.
W latach 90. druhna Marianna wniosła swój wkład do powrotu ZHP do WOSM i WAGGGS, uczestnicząc jako tłumaczka w licznych rozmowach z władzami tych organizacji.
Za swą działalność była wielokrotnie wyróżniana, odznaczona najwyższymi odznaczeniami państwowymi i harcerskimi, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP z rozetą Mieczami.
Była osobą pogodną, spokojną i zrównoważoną. Nigdy nie dbała o funkcje i zaszczyty, pełniła swą służbę po cichu, skromnie i solidnie, zawsze służąc dobrą radą, gotowa do pomocy. Taką ją zapamiętamy – instruktorkę, która od ponad pięćdziesięciu lat była świadkiem codziennych działań i wielkich zmian zachodzących w budynku Głównej Kwatery ZHP przy Konopnickiej 6, a od ponad sześćdziesięciu – uczestniczką burzliwych dziejów naszej organizacji.
Adieu, Druhno Marianno!
Żegnamy Cię ostatnim Czuwaj!
Instruktorki i instruktorzy Głównej Kwatery ZHP
i Muzeum Harcerstwa
Uroczystości pogrzebowe odbędą się 7 lipca 2011 r. o godz. 11.30 w Domu Pogrzebowym na Cmentarzu Północnym w Warszawie.
